iPhone 8将安装新指纹传感器 不过制造存在问题
![]() | |
Autor | 百度 而在美国西岸的旧金山湾区,“你甚至想象不到旧金山市区的地铁只有一条直线。 |
---|---|
Data powstania |
1887 |
Medium | |
Wymiary |
21,0 × 27,0 cm |
Miejsce przechowywania | |
Miejscowo?? | |
Lokalizacja |
![]() | |
Autor | |
---|---|
Data powstania |
1887 |
Medium | |
Wymiary |
50,0 × 60,0 cm |
Miejsce przechowywania | |
Miejscowo?? | |
Lokalizacja |
![]() | |
Autor | |
---|---|
Data powstania |
1887 |
Medium | |
Wymiary |
43,2 × 61,0 cm |
Miejsce przechowywania | |
Miejscowo?? | |
Lokalizacja |
![]() | |
Autor | |
---|---|
Data powstania |
1887 |
Medium | |
Wymiary |
60,0 × 100,0 cm |
Miejsce przechowywania | |
Miejscowo?? | |
Lokalizacja |
Dwa ?ci?te s?oneczniki – tytu? 3 obrazów olejnych namalowanych przez Vincenta van Gogha na prze?omie sierpnia i wrze?nia 1887 podczas jego pobytu w Pary?u:
- Dwa ?ci?te s?oneczniki (I) (hol. Uitgebloeide zonnebloemen, ang. Two Cut Sunflowers)[1] (nr kat.: F 377, JH 1328), obecnie w Muzeum Vincenta van Gogha w Amsterdamie.
- Dwa ?ci?te s?oneczniki (II) (hol. Stilleven met twee zonnebloemen, ang. Two Cut Sunflowers)[2] (nr kat.: F 376, JH 1331), obecnie w Kunstmuseum Bern w Bernie.
- Dwa ?ci?te s?oneczniki (III) (hol. Stilleven met twee zonnebloemen, ang. Two Cut Sunflowers)[3] (nr kat.: F 375, JH 1329, obecnie w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pod koniec XIX w. ci?ty s?onecznik sta? si? popularnym kwiatem u?ywanym do dekoracji. Symbolizowa? on rado?? ?ycia i idealizm. Sta? si? te? popularnym motywem w malarstwie. Kiedy van Gogh studiowa? w Antwerpii dzie?a flamandzkich mistrzów doby baroku, widzia? obrazy ze s?onecznikami[4].
S?oneczniki pojawi?y si? w?ród ró?nokolorowych bukietów, które by?y podstawowym motywem prac artysty w Pary?u w latach 1886–1888. Maj?c zamiar od?wie?y? swoj? matow? holendersk? palet?, wielokrotnie powraca? on do malowania bukietów, a?eby wyrazi? intensywny kolor, a nie odcienie szaro?ci. W lecie 1887 roku, kiedy obra? s?onecznik jako dominuj?cy motyw w czterech obrazach, odnalaz? swój styl jako oryginalny kolorysta[5]. Praca nad cyklem ?ci?tych s?oneczników sta?a si? ponadto dla van Gogha okazj? do rozwini?cia dynamicznego, w??owatego i kaligraficznego sposobu malowania, który b?dzie wa?nym elementem jego stylu, zw?aszcza w roku 1889[6]. Pierwszy z serii obraz, znajduj?cy si? w Muzeum Vincenta van Gogha, stanowi? olejny szkic przygotowawczy do p?ótna wisz?cego w Metropolitan Museum of Art; artysta oprócz trzech obrazów przedstawiaj?cych dwa ?ci?te s?oneczniki namalowa? równie? wi?ksz? kompozycj?, z?o?on? z dwóch par kwiatów, znan? jako Cztery ?ci?te s?oneczniki (obecnie w Kr?ller-Müller Museum w Otterlo)[5].
Dwa ?ci?te s?oneczniki by?y przewidziane do wymiany z Paulem Gauguinem u schy?ku jesieni 1887. Gauguin namalowa? pó?niej obraz van Gogha zaj?tego malowaniem s?oneczników, które mia?y sta? si? osobistym symbolem tego ostatniego[6]. Gauguin naby? obrazy od van Gogha w ramach wymiany pod koniec 1887 lub na pocz?tku 1888[5].
Van Gogh wspomnia? o dwóch z tych obrazów[a] 17 stycznia 1889 w li?cie do brata Theo, napisanym po gwa?townym rozstaniu si? z Gauguinem:
- A je?li on jest niezadowolony z wymiany, jakiej dokonali?my, mo?e zabra? swój ma?y obrazek z Martyniki i swój portret, który wys?a? mi z Bretanii i niech odda mi z powrotem zarówno mój portret jak i dwa p?ótna ze s?onecznikami, które zabra? do Pary?a[7].
Do po?owy lat 90. XIX w. obrazy te wisia?y nad ?ó?kiem Gauguina w jego paryskim mieszkaniu. 10 kwietnia 1896 jeden z nich[b] zosta? sprzedany za 225 franków paryskiemu marszandowi Ambroise Vollardowi. W latach pó?niejszych zmienia? kolejno w?a?cicieli. 19 grudnia 1917 jego cena wzros?a do 32000 franków – za tak? sum? kupi? go szwajcarski kolekcjoner Richard Bühler z Winterthur. Sprzeda? go nast?pnie (etapami, w 1928 i 1947) niemieckiemu kolekcjonerowi Justinowi Thannhauserowi, w?a?cicielowi galerii w Lucernie, Pary?u i Nowym Jorku. Thannhauser z kolei w 1949 sprzeda? obraz nowojorskiemu Metropolitan Museum of Art[5].
Opis
[edytuj | edytuj kod]Artysta umie?ci? p?omienn? ?ó?cień s?oneczników na znajomym, niebieskim tle[c], oddaj?c ich nasiona krótkimi poci?gni?ciami i mu?ni?ciami p?dzla, ale te zapo?yczenia z ró?nych -izmów panuj?cych wtedy w sztuce nie nosz? tu posmaku imitatorstwa. Malowid?o przedstawiaj?ce dorodne, uj?te z bliska g?owy s?oneczników na obci?tych ?odygach, okolone postrz?pionymi p?atkami, jest pe?ne metafor; sugeruje pewne zagro?enie ale tak?e poczucie solidarno?ci z ?yw? istot?, która w?a?nie wi?dnie i wkrótce obumrze. Tym samym van Gogh autorytatywnie porzuci? swobodny nastrój, charakterystyczny dla impresjonizmu[8].
Zobacz te?
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ David Brooks (Vincent Van Gogh Gallery): The Paintings: Two Cut Sunflowers. [dost?p 2025-08-14]. (ang.).
- ↑ David Brooks (Vincent Van Gogh Gallery): The Paintings: Two Cut Sunflowers. [dost?p 2025-08-14]. (ang.).
- ↑ David Brooks (Vincent Van Gogh Gallery): The Paintings: Two Cut Sunflowers. [dost?p 2025-08-14]. (ang.).
- ↑ Dieter Beaujean, Per H?lmstr?m (t?um.): Van Gogh, Liv och verk. s. 54.
- ↑ a b c d The Metropolitan Museum of Art: Sunflowers. Vincent van Gogh (Dutch, Zundert 1853–1890 Auvers-sur-Oise). [dost?p 2025-08-14]. (ang.).
- ↑ a b Brian Petrie: Van Gogh. s. 45.
- ↑ Van Gogh Museum, Amsterdam: 736: To Theo van Gogh. Arles, Thursday, 17 January 1889.. [dost?p 2025-08-14]. Cytat: Et s’il n’est pas content de l’échange fait avec moi il peut reprendre sa petite toile de la Martinique et son portrait qu’il m’a renvoyé de Bretagne en me rendant de son c?té et mon portrait et mes deux toiles de tournesols qu’il a prises à Paris. (fr.).
- ↑ Ingo F. Walther, Rainer Metzger: Van Gogh: The Complete Paintings. Vol. I & II. s. 280.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dieter Beaujean, Per H?lmstr?m (t?um.): Van Gogh, Liv och verk. K?ln: K?nemann, 2000. ISBN 3-8290-4761-4. (szw.).
- Brian Petrie: Van Gogh. Oxford: Phaidon Press Ltd., 1985. ISBN 0-7148-1631-0. (ang.).
- Ingo F. Walther, Rainer Metzger, Michael Hulse (t?um.): Van Gogh: The Complete Paintings. Vol. I & II. K?ln: Taschen, 2010, s. 280. ISBN 978-3-8365-2299-1. (ang.).